در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
در حریم زلف اگر نگشاید از ما هیچ کار
آبی از مژگان به دست شانه می‌ریزیم ما
«صائب تبریزی»
(چَ. شُ دَ) (مص ل.)
۱- منحرف شدن، واژگون گردیدن.
۲- طرف دار سیاست دست چپی شدن.
(چَ) (اِ.) لباس کهنه.
(چَ دَ) (مص م.) چپانیدن.
(چَ) (اِ. ص.)
۱- کهنه پوش، ژنده پوش.
۲- رند بی سر و پا.
(چَ دَ) (مص م.) چیزی را با زور و فشار میان چیز دیگر جا دادن.
(چَ وُ) [ تر. ] (اِ.) غارت، تاراج.
(چَ پَ) (اِ.)
۱- دیواری ساخته شده از چوب و علف و شاخه‌های درخت، پرچین.
۲- گروهی از مردم یا جانوران که دایره وار گرد هم آمده و حلقه زده باشند.
(چَ پَ) (ق.) زود، بی درنگ.
(چَ پِ) (اِ.) بزغاله یکساله.
(چُ پُ) [ تر. ] (اِ.) نوعی آلت تدخین دارای دسته‌ای چوبی و سری سفالی که توتون را در سر آن ریخته و دود کنند. ؛ ~کسی را کشیدن نهایت خشونت را نسبت به کسی اعمال کردن.
(چَ پَ) (ص.) کسی که همیشه لباسش کثیف باشد.
(چَ پِّ) (ص.)
۱- چپ دست، کسی که با دست چپ کار می‌کند.
۲- واژگون.
(~. شُ دَ) (مص ل.) واژگون شدن اتومبیل یا هر چیز دیگر.
(چَ پَ یا پُ) [ تر. ] (اِ.) یغما، تاراج.
(~.) [ تر. ] (ص نسب.) تاراج کننده، غارتگر، یغماگر.
(چَ) (اِصت.) = چپچپ: صدای بوسه، آواز بوسیدن.
(چَ دَ) (مص ل.) جا شدن چیزی در چیز دیگر با زور و فشار.
(چَ رِ) (اِ.) آمادگی و گرد آمدن مردم برای انجام کاری.
(چُ) (اِ.) = با چبین: طبقی که از چوب بید بافته باشند، طبق چوبین، سله.
(چَ یِ) (اِ.) دستار بزرگی که عربان بر سر گذارند و بر روی آن عگال (عقال) بندند.
