در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
تا ز خاطر کوه محنت را براندازم رهی
همت مردانه ای چون کوهکن باید مرا
«رهی معیری»
(پِ وَ تِ) (حامص.)
۱- به هم بستگی، ارتباط.
۲- خویشاوند شدن ، خویشی.
(پَ یا پِ وَ) (اِ.)
۱- پیوستگی، اتصال.
۲- بستگی، وصلت.
۳- خویشاوند، قوم.
۴- رشته‌هایی که ماهیچه‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند.
۵- وصل کردن شاخه درختی به درختی دیگر از همان نوع که میوه‌هایش نامرغوب است، برای بهتر شدن میوه‌ها.
۶- ترکیب.
(~.) (اِمر.) جای به هم پیوستن دو استخوان. مفصل، بند.
(~.) (ص نسب.) گیاه یا درختی که بر اثر پیوند بوجود آمده باشد.
(اِ.) پیو، رشته.
(اِ.) = پیوگ. بیو: عروس.
[ فر. ] (اِ.) چپق کوچک دسته کوتاه.
۱ - (اِمص.) خم هر چیز کج.
۲- (اِ.) نوعی میخ.
۳- در ترکیب به معنی پیچنده ؛ پاپیچ.
۴- (ص مف.) در ترکیب به معنی پیچیده ؛ رختخواب پیچ.
(چُ) (اِمر.)
۱- خم و شکن.
۲- رنج و مشقت.
(~ُ خَ) (اِمر.)
۱- چین و شکن، گردش و تاب.
۲- دارای پیچ و تاب.
(ص مر.)
۱- با پیچ‌های بسیار، دارای پیچ و خم.
۲- خم اندر، شکن در شکن.
(پِ پِ) (ص مر.)
۱- رشک و حسد.
۲- تشویش و اضطراب.
(اِمر.) ابزاری است که به وسیله آن پیچ‌ها را باز می‌کنند.
(ص نسب.) پارچه شطرنجی، پارچه‌ای که طرح آن مانند صفحه شطرنج باشد.
(ص فا)
۱- مشوش، مضطرب.
۲- در حال پیچیدن.
(شُ دَ) (مص ل.)۱ - خم شدن.
۲- پریشان و مضطرب گشتن.
(دَ) (مص م.)
۱- خم کردن، تاب دادن.
۲- رنج دادن، فشار آوردن.
(دَ) (مص م.) نک پیچاندن.
(ص مر.) سخت پیچیده، با پیچ و خم‌های بسیار، پرپیچ و خم.
(اِ.) پیچیدگی، پیچ و خم بسیار.
