دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث



  شاهنامه فردوسی - رشك بردن سلم بر ايرج
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا
به تفرج گذری بر لب دریا نکنی
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

پکنه

(پَ نَ یا نِ) (ص.) مردم فربه کوتاه بالا، خپله.

دیدگاهتان را بنویسید