دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند
و از زبان تو تمنای دعایی دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

پروازه

(پَ زِ) (اِ.)
۱- توشه و طعامی که در سفر یا شکار همراه خود برند.
۲- آتشی که ایرانیان در شب عروسی پیش پای عروس و داماد بیفروزند.
۳- ریزه‌های زرورق یا هر چیز زر مانندی که در عروسی روی سر عروس و داماد می‌ریزند.
۴- عیش و خرمی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.