دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

مقدمه شاهنامه فردوسی

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
«حافظ»

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آمدن

(مَ دَ) [ په. ] (مص ل.)
۱- رسیدن، فرا - رسیدن.
۲- آغاز کردن، شروع کردن.
۳- سر زدن، واقع شدن.
۴- گذشتن، سپری شدن.
۵- اصابت کردن، رسیدن.
۶- گنجیدن.
۷- پدیدار گشتن، پیدا شدن.
۸- شدن، گردیدن.
۹- فرض کردن.
۱۰ - برآمدن، مقابله کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.