دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

شاهنامه فردوسی - جنگ كاوس با شاه مازندران

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

حدیث مدعیان و خیال همکاران
همان حکایت زردوز و بوریاباف است
«حافظ»

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آفتاب

[ په. ] (اِ.)
۱- خورشید، شمس، مهر.
۲- نور خورشید، شعاع شمس. ؛ ~از سر دیوار گذشتن
۱- نزدیک شدن غروب.
۲- (کن.) پایان عمر. ؛ ~به گل اندودن (کن.) سعی بیهوده برای پنهان کردن امری آشکار. ؛ ~ ِ لبِ بام ~کن.) هنگام پیری و مرگ.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.