دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم
«حافظ»

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آزرم

(زَ) [ په. ] (اِ.)۱ - داد، انصاف.۲ - شرم، حیا.
۳- رفق، مدارا.
۴- شفقت، رحم.
۵- حرمت، عزت.
۶- مهر و محبت.
۷- طرف - داری ، جانب داری، رودربایستی.۸ - فضیلت، تقوی.
۹- یاد، ذکر.
۱۰ - اندیشه، دل مشغولی.
۱۱ - تاب، طاقت.
۱۲ - سلامت، راحت.
۱۳ - اندوه، غم.
۱۴ - ظاهر، آشکارا.
۱۵ - نکبت.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.