دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شرابی بی خمارم بخش یا رب
که با وی هیچ درد سر نباشد
«حافظ»

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آرد

[ په. ] (اِ.) گردی که از کوبیدن و آسیاب کردن غلات به دست می‌آید. ؛ ~ خود را بیختن و الک خود را آویختن کنایه از: وظایف خود را طی سالیان انجام دادن و دیگر اخلاقاً موظف یا عملاً توان انجام کاری را نداشتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.