دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

خموش حافظ و از جور یار ناله مکن
تو را که گفت که در روی خوب حیران باش
«حافظ»

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتش

(تَ یا تِ) [ په. ] (اِ.) شعله و حرارتی که از سوختن اشیاء حاصل شود، آذر، آتیش. ؛آب در ~داشتن یا بودن کنایه از: کم شوق بودن. ؛ ~ کسی تند بودن کنایه از: سخت متعصب و پرشور بودن. ؛ ~ زیر خاکستر کنایه از: فتنه و آشوب پنهانی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.