دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - صوفی بیا که آینه صافیست جام را

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در سرای مغان رفته بود و آب زده
نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده
«حافظ»

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبستره

(بِ تِ رِ) [ فر. ] (ص.)
۱- ویژگی شیوه‌ای که در آن سعی می‌شود اشیا به صورت غیرواقعی اما به نوعی بیان کننده عواطف هنرمند باشد.
۲- ویژگی هر اثر هنری که متکی به حالات ذاتی و درونی است نه نمودهای ظاهری ؛ انتزاعی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.