دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

شاهنامه فردوسی - خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

عکس او در اشک من نقشی خیال انگیز داشت
ماه سیمین جلوه ها در موج دریا می کند
«رهی معیری»

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یارو

(اِ.) (عا.)
۱- فلان، شخصی که نزد گوینده و شنونده هر دو شناخته‌است و به جهتی خواه اختصار کلام و خواه تمایل به آن که دیگران شخص مورد نظر را نشناسند گفته می‌شود.
۲- تعبیر استخفاف آمیز از کسی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.