دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دل اگر از من گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل
«رهی معیری»

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

هلو

(هُ) (اِ.) درختی از تیره گل سرخیان و از دسته بادامی‌ها که دارای میوه آب دار شفت و هسته ناهموار درشت است. گونه‌های مختلف هلو عبارت از شفتالو و شلیل و هلو انجیری هستند که همگی میوه‌هایی ریزتر از هلو دارند. ؛ ~پوست کنده کنایه از: شخص خوش بر و رو، خوش آب و رنگ و دارای طراوت جوانی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.