دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

فرهنگ معین

آب گرم

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ