دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - ساقیا برخیز و درده جام را

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت
ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که درمانی
«حافظ»

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گز

(~.) (اِ.)
۱- درختچه‌ای زینتی از تیره گزها با برگ‌های ریز و به هم فشرده که دارای گل‌های منظم و صورتی یا سفید رنگ است. از ساقه آن ماده‌ای شیرین و مطبوع به نام گزانگبین خارج می‌شود.
۲- نوعی شیرینی که آن را با شیرابه گیاه گز درست می‌کنند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.