دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

شاهنامه فردوسی - خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دو چشمم خون فشان از دوری آن دلستانستی
که لعلش گوهرافشان، سنبلش عنبر فشانستی
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گذاشتن

(گُ تَ)
۱- (مص م.) نهادن، قرار دادن.
۲- عبور دادن، گذرانیدن.
۳- سپری کردن.
۴- (مص ل.) عبور کردن.
۵- اجازه دادن، مهلت دادن.
۶- واگذاشتن، تسلیم کردن.
۷- وضع کردن، تأسیس کردن. - به جا گذاشتن، باقی گذاشتن.
۹- ترک کردن، رها کردن.
۱۰ - عفو کردن، بخشودن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.