دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

شاهنامه فردوسی - آغاز داستان سهراب‏

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

او به خونم تشنه و من بر لبش تا چون شود
کام بستانم از او یا داد بستاند ز من
«حافظ»

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

اسفند

(اِ فَ)(اِ.) = اسپند. سپند:
۱- آخرین ماهِ سال شمسی.
۲- نام روز پنجم از هر ماه شمسی.
۳- یکی از امشاسپندان، نماد بردباری و نگاهبان زمین.
۴- گیاهی است با گل‌های ریز سفیدرنگ و دانه‌های سیاه که دانه‌های سیاه آن را برای دفعِ چشم زخم، روی آتش می‌ریزند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.