دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

درد ما را نیست درمان الغیاث

دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث

در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث

خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث

هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث

دیوان حافظ - میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

حافظ, حافظ شیرازی, درد ما را نیست درمان الغیاث, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

روی گرمی شعله ای در جان ما افروخته
خانمان سوز آتشی در خرمنی افتاده است
«رهی معیری»

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

اسب

( اَ ) [ په. ] (اِ.) حیوانی است باهوش که برای سواری یا بارکشی به کار گرفته می‌شود. ؛~ دادن و خر گرفتن کنایه از: معامله زیان - آور کردن. ؛~ عصاری بودن الف - تلاش بی نتیجه کردن. ب - سرگردان بودن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.