دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
تو دانی که من جز تو کس را ندانم
تویی یار پیدا و یار نهانم
«انوری»
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - وادار کردن، به عهده کسی قرار دادن.۲ - لازم گردانیدن، واجب کردن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) اجباری.
(اَ سّ عِ) [ ع. الساعه ] (ق.) در ساعت، این ساعت.
(اَ س ِ نِ) [ ع. السنه ] (اِ.) جِ لسان ؛ زبان.
(اَ لِ دَ گِ) (اِ.) (عا.)
۱- مبادله.
۲- عمل دو کس که با یکدیگر آمیزش و مباشرت کنند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) چسبانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لطف ؛ مهربانی‌ها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) به بازی انگیختن.
(اُ لُ) [ تر - مغ. ] (ص.) بزرگ، مهتر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) لغو کردن، بیهوده شمردن.
(اَ غَ رَ) [ ع. ] (ق.) باری، خلاصه.
( اَ ) [ ع. ] (صت.) فریاد! وای!
(اِ یا اَ) [ ع. ] (مص ل.) خو گرفتن، انس گرفتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هِزار. ج. آلاف، الوف.
۲- هزاره.
(اَ تَ) (مص م.) نک الفختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لفظ.
۱- واژه‌ها، کلمه‌ها.
۲- سخن‌ها، کلام.
(اَ لِ) [ ازع. ] (اِمر.)
۱- حروف تهجی. ضح - الفبا یا حروف هجای فارسی سی سه حرف است: ا، ء، ب، پ، ت، ث، ج، چ، ح، خ، د، ذ، ر، ز، ژ، س، ش، ص، ض، ط، ...
(اُ فَ) [ ع. الفه ]
۱- (مص ل.) معتاد شدن، انس گرفتن.
۲- (اِمص.) عادت، انس.
۳- دوستی، همدمی.
(اَ فَ تَ) (مص م.) اندوختن.
(اَ فَ تَ) (ص مف.) اندوخته، جمع کرده.
