دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
تخم وفا و مهر در این کهنه کشته زار
آن گه عیان شود که بود موسم درو
«حافظ»
(چَ) (اِ.)
۱- چنگگِ چوبی که با آن غله کوفته باد دهند تا دانه از کاه جدا شود.
۲- غربالی که با آن غله پاک کنند.
(چُ) (اِ.) پستان (زن یا جانور ماده).
(چُ) (اِ.)
۱- قطعه کوچک گوشت میان فرج زن، چچوله، خروسه.
۲- آلت تناسلی پسر خردسال.
(~.) (ص. اِ.) معدوم، نابود.
(چُ) (اِ.) = چوک: آلت تناسلی مرد؛ نره.
(~.) (اِ.) گردویی که مغز آن به آسانی برنیاید.
(~.) (اِ.) = جیک: یک جانب از چهار جانب بجول، دزد؛ مق. پک.
(~.) (اِ.)
۱- (اِ.) قطره.
۲- صدای افتادن قطره آب.
(چَ) (اِ.) نک چهارشاخ.
(~.) (اِصت.) = چکاچاک. چکاچک. چقاچاق: آواز ضربت تیغ، صدایی که از چیزی برآید مانند شکستن چوب و نی و خوردن چیزی بر چیزی.
(~.) (اِ.) سخن، کلام.
(~.) (اِ.) فک اسفل، چانه، چک و چانه.
(~.) (اِ.) سیلی، تپانچه.
(~.) [ تر. ] به زانو نشستن، چنباتمه زدن، بر سر دو پای نشستن، جندک زدن.
(چِ) [ فر. مأخوذ از فارسی ] (اِ.) برگه‌ای که به موجب آن شخص می‌تواند از حساب خویش در بانک پول بردارد یا به دیگری بدهد. ؛ ~ بی محل چکی که به علتی برگشت داده شود خواه صاحب ...
(چُ. زَ دَ) (مص ل.) چنباتمه زدن، چندک زدن.
(چَ. زَ دَ) (مص م.) سیلی زدن.
(چَ کُ نِ) (اِمر.) (عا.)
۱- فک پایین.
۲- ریخت، شکل، سر و وضع.
(~. زَ دَ) (مص ل.) (عا.)
۱- پرحرفی کردن.
۲- گفت و گوی زیاد برای پایین آوردن نرخ چیزی یا جوش دادن معامله‌ای.
(چِ. کَیا کِ دَ) (مص ل.) صادر کردن چک توسط صاحب چک.
