دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
در حریم زلف اگر نگشاید از ما هیچ کار
آبی از مژگان به دست شانه می‌ریزیم ما
«صائب تبریزی»
(ص.) هر چیز تو خالی، میان تهی.
(پُ کِ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی قمار با ورق.
(کِ) (اِ.)
۱- غلاف فشنگ بی سرب و باروت، فشنگ که ماده سوزنده ندارد.
۲- پوک.
۳- زغال پوک.
(اِمص.)۱ - رفتن به شتاب.
۲- در ترکیب با بعضی واژه‌ها، معنای پوینده می‌دهد: راه پوی.
(ص فا.) نک پویان.
(ص فا.)
۱- روان.
۲- دوان.
(یِ) (اِ.) حرکت و فعالیت پی گیر در جستجوی چیزی.
(یَ دِ) (ص فا.)
۱- رونده.
۲- دونده.
۳- جست وجو کننده.
۴- چارپا، ستور.
(یِ) (اِمص.) نک پوییدن.
(دَ) (مص ل.) دویدن، به شتاب رفتن.
(پُ) (اِ.) خم. خمچه.
(پَ لُ) (اِ.)
۱- تریدی که از نان خشک و روغن و دوشاب سازند.
۲- اشکنه‌ای که از روغن و پیاز با روغن بریان کرده و آب و نان خشک سازند.
(پَ پِ) ( اِ.) (عا.) ساده لوح، گول.
(پِ پِ. کَ دَ) (مص ل.) نجوی ' کردن، درگوشی صحبت کردن.
(پِ چِ) ( اِ.) طبیب، پزشک.
(پُ چُ) ( اِ.) پشکل گوسفند و بز و مانند آن.
(پِ چَ) (ص.)
۱- شلخته.
۲- کثیف، پلید. بچل، چپل و پچول نیز گویند.
(پِ پِ چِ) (اِصت.) سخنی که بر سر زبان‌ها بیفتد و مردم آن را به طور درگوشی به یکدیگر بگویند.
(پِ کَ) ( اِ.)
۱- خانه‌ای که از همه سوی در و پنجره دارد.
۲- گرگ، ذئب.
(پَ)(اِ.)
۱- چرک، پلیدی.
۲- کهنه، مندرس.
