(خُ) [ په. ] (ص.)
۱- بدون رطوبت و نم.
۲- پژمرده.
۳- متعصب، بدون انعطاف و نرمی.
۴- خالی از سبزه و گیاه.
۵- آن چه که درونش آب نباشد، بی آب.
۶- بدون ترشح طبیعی. ؛ ~ و تر با هم سوختن ...

(~. خُ) (اِمر.) کنایه از: کسی که چیزی نداشته باشد.

(~. اَ) (اِمر.) دانه‌های خشک خوردنی مانند عدس، نخود.

(خُ. زِ) (اِمر.) شاخه‌های خشک که از درخت ببرند.

(خُ) (اِمر.)
۱- بی هنر، بی فضل.
۲- بی خبر از عشق.

(~.) (اِمر.)
۱- زخم و جراحت.
۲- حیله و نفاق.

(خُ سَ)(ص مر.)۱ - تندخو، سودایی.
۲- بیهوده گو.
۳- بی عقل، خشک مغز.
۴- سبک وزن.

(~. مَ)
۱- تندخو.
۲- احمق، خل.

(خُ) (اِمر.) = خشگار:
۱- آردی که سبوس نگرفته باشند.
۲- نانی که از آرد مذکور گیرند.
۳- نوعی شیرینی که از آرد مذکور سازند و در ولایات شمالی در شهرهای ساحلی بحر خزر مصرف کنند.

(خُ) (اِمر.) پی جویی، تفحّص.

(خُ نَ) (ص.) بسیار لاغر.

(خُ دَ) (مص م.) خشکانیدن.

(خُ دَ) (مص م.) خشک کردن، آب و رطوبت چیزی را گرفتن.

(خُ) (اِمر.) میوه‌های خشک شده مانند توت، آلو، زردآلو و هلو.

(خُ) (اِمر.) سرزمینی که از آب بی بهره‌است، زمین بی آب و گیاه ؛ خشک - زار، خشک سر.

(~.) (حامص.) سال قحطی، سالی که در آن باران نبارد.

(~.) (اِمر.)
۱- نانی که با آرد و روغن و شکر پزند.
۲- نانی که بدون خورش بخورند.

(خُ) (اِمر.) = خشکنا: نای گلو، حلقوم، گلو.

(خُ کِ) (اِ.)
۱- هرچیز خشک.
۲- آردی که سبوس آن را نگرفته باشند.
۳- فولاد.
۴- پلوی بدون روغن.
۵- بهای چیزی به نقد.

(~. مُ قَُ دَ) [ فا - ع. ] (ص.) ویژگی آن که در انجام امور مذهبی به ظواهر توجه دارد نه به باطن یا در ظواهر امور دینی سخت گیر است.