(کَ کَ رَ) (اِ.) پرنده‌ای است از راسته سبکبالان جزو دسته دندانی نوکان از تیره کلاغ‌ها که در اکثر نقاط کره زمین یافت می‌شود. کشکرک دمی دراز دارد. رنگ پرهایش سیاه و سفید است. پرنده‌ای چابک و موذی و مزور است و خوراکش دانه و میوه و حشرات و گوشت و تخم مرغان دیگر می‌باشد. زیر سینه ماده آن سفید رنگ است. وی لانه اش را روی درختان بزرگ نزدیک آبادی‌ها بنا می‌کند. گاهی هم برخی صداها را تقلید می‌کند؛ زاغی، قشقره، زاغ پیسه، زاغ دو رنگ. زاغ سیاه سفید، عقعق، عکعک، عکه، کراک نیز نامیده می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – بخش كردن فريدون جهان را بر پسران

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

فرهنگ معین

کشکرک

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ