خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
گنج عزلت که طلسمات عجایب دارد
فتح آن در نظر رحمت درویشان است
«حافظ»
(اِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بی مراد بازگشتن جوینده، مأیوس شدن.
۲- غزا کردن و غنیمت نیافتن.
(اَ فَ) [ ع. ]
۱- (ص.) کسی که چشمش ضعیف و کم نور باشد.
۲- (اِ.) شب پرک.
(اِ) [ ع - فا. ]
۱- (مص م.) خالی یافتن.
۲- خالی کردن، در خلوت بردن کسی را.
۳- (مص ل.) خالی شدن، در جای خلوت و بی مزاحم افتادن، خلوت کردن با.
( اِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) پاک کردن، ویژه کردن.
۲- (مص ل.) دوستی پاک و بی ریا داشتن، خلوص نیت داشتن.
( اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خِلط.
۱- چیزهای درهم آمیخته.
۲- در طب قدیم صفرا وخون و بلغم و سودا.
( اَ) [ ع. ] (ص.) جِ خَلف ؛ جانشینان، بازماندگان.
( اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خُلق ؛ خوی‌ها.
(اَ قَ نْ) [ ع. ] (ق.) از نظر اخلاق، مطابق اخلاق.
( اِ) [ ع. ] (مص م.) زیان رسانیدن، خلل وارد کردن.
( اَ) (اِ.) اخمه، آژنگ، ترشرویی، درهم کشیدگی ابرو از اوقات تلخی و بدحالی. ؛~ ~کسی توی هم بودن (عا.) عبوس بودن، ترشرو بودن.
(اَ مُ تَ) (اِمص.) (عا.) ترشرویی، بدخُلقی.
( اَ) [ ع. ] جِ خمس.
( اِ) [ ع. ] (مص.) پنج شدن.
(اَ) (ص مر.) اخمو، همیشه اوقات تلخ.
( اَ) (ص.) (عا.) ترشرو، بداخلاق.
(اَ خَ) [ ع. ] (اِ.) جِ اخت.
۱- خواهران.
۲- مانندها، شبیه‌ها.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خال، داییان، دایی‌ها، برادران مادر.
(اَ خَ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه اخ، دو برادر.
(اِ) [ ع. ] (اِ.) جِ اَخ ؛ برادران، دوستان، برادرخواندگان.
(اِ نُ صِّ) [ ع. ] (اِمر.)
۱- برادران یکدل، صوفیان.
۲- نام انجمنی از دانشمندان ایرانی که در میانه سده چهارم هجری در بصره و بغداد تشکیل شد که هدف آنان هماهنگ کردن اسلام و حکمت و فلسفه یونان بود.
