خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
غم این دل بواتت خورد ناچار
و غر نه او بنی آنچت نشادی
«حافظ»
[ په. ] (اِ.)۱ - حساب، شمار.
۲- واژه‌ای است فارسی، برابر استاتیستیک یا احصائیه، علمی که موضوع آن طبقه بندی علمی وقایع اجتماعی است، و قاعده آن محاسبه و نشان دادن نتیجه به صورت ارقام و اعداد است مثل شماره ...
(گَ) [ په. ] (ص.) آن که مأمور انجام دادن امور آمار است، مأمور احصائیه.
(دَ) (مص م.)
۱- شمردن، به حساب آوردن.
۲- اهمیت دادن، به روی خود آوردن.
[ فر. ] (اِ.) گیاه پیازداری از تیره نرگسی‌ها جزو تک لپه‌ای‌های رنگین جام و رنگین کاسه با گل‌های درشت و زیبا با بوی خوش آیند و مطبوع که به عنوان زینت در باغچه‌ها کاشته می‌شود.
(اِ.) = آماز: ورم، برآمدگی، آماده و آماز نیز گویند.
(دَ)(مص م)ایجاد برآمدگی کردن، متورم کردن. آماهانیدن و آماهیدن هم گفته می‌شود.
(دَ) (مص ل.) باد کردن، ورم کردن.
(اِ.) گوشه چشم.
[ ع. ] (اِ.) جِ امل ؛ امیدها، آرزوها.
[ ع. ] (اِ.) جِ امنیّت ؛ آرزوها.
(دَ) (مص م.) نک آماسانیدن.
(دَ) (مص ل.) نک آماسانیدن.
[ فر. ] (اِ.) اتومبیل مخصوص جهت حمل بیماران و مجروحان به بیمارستان و یا مردگان به آرامگاه.
(مُ تِ) (ص مف.) نک آموخته.
(مَ) (مص مر.)
۱- آمدن، رفت و آمد.
۲- بازگشت.
۳- بخت، سازگاری بخت.
(~. تَ) (مص ل.) فرخنده بودن، خوش قدم بودن.
(~. شُ) (مص مر.)
۱- آمد و شد، رفت و آمد.
۲- تکرار.
(مَ مَ) (مص مر.) آمد و نیامد، فرخنده بودن و نبودن.
(~ُ رَ) (مص مر.) مراوده، ایاب و ذهاب، تردد.
(~.) (ص.) خجستگی، فرخنده.
