خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
به زیر دلق ملمع کمندها دارند
درازدستی این کوته آستینان بین
«حافظ»
(~. خَ) (اِمر.) ساختمانی که طبقات زیاد دارد.
(~. نِ) (اِمر.) سقف.
(~.)(ص نسب.)
۱- سماوی، سپهری.
۲- نجومی.
۳- عالی.
۴- آبی روشن.
۵- خدایی.
(ص.) نک آشموغ.
(~.)(اِ.)۱ - کشت و زراعت.
۲- زمینی که برای کشت آماده کرده باشند.
(~.) (اِ.)
۱- آس، آسیا.
۲- محور، سنگ آسیا.
(س ِ) (اِ.) آفتی که در گیاه باعث پژمردگی می‌شود.
(س ِ) (اِمر.) دومین مهره گردن انسان که بعد از مهره اطلس قرار دارد.
(دَ) (مص ل.)
۱- آرمیدن، استراحت یافتن.
۲- سکون یافتن، آرام گرفتن.
۳- خوابیدن، خفتن.
۴- توقف کردن، درنگ کردن.
(دِ) (ص مف.)۱ - خستگی در کرده.
۲- آرام گرفته،
۳- فارغ.
۴- خوش، شادمان.
۵- تنبل، بی کاره.
۶- بی رنج، بی تعب.
۷- بهره مند.
(~. طِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)آسوده - دل، فارق البال.
(~. دِ) (ص مر.) آسوده خاطر، فارغ البال، بی دلواپسی.
(دِ)(حامص.)
۱- آرامش، آهستگی.
۲- استراحت، راحت.
۳- فراغ بال.
[ فر. ] (اِ.) دارویی که خاصیت تسکین درد، تب بری و ضد روماتیسمی دارد.
[ فر. ] (اِ.) از انواع کرم‌های لوله‌ای که در روده میزبان (انسان و خوک) زندگی و تخم ریزی می‌کند، کرم روده.
[ ع. ] (ص.) اندوهگین، غمگین.
[ په. ] (اِمر.)
۱- آسیاب.
۲- هر یک از دندان‌های عقب دهان، که تعداد آن‌ها ده عدد در هر فک می‌باشد.
۳- (اِخ) [ یو. ] بزرگ ترین و پرجمعیت ترین قاره دنیا.
[ په. ] (اِمر.) آسی که با نیروی آب کار می‌کند. ؛ ~به نوبت کنایه از لزوم رعایت کردن نوبت.
(گَ) (ص فا) کنایه از: گرداننده اصلی کارها.
(ص. اِ.) کسی که نگه داری و اداره آسیاب را بر عهده دارد.
