خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
در دلم بود كه بی دوست نباشم هرگز
چه توان كرد كه سعی من و دل باطل بود
«حافظ»
(~. اَ)
۱- (ص مر.) برابر.
۲- (اِ.) تیر کاری که با یک بار انداختن شکار یا دشمن را از پا درمی آورد.
(~. بَ تِ)(ص.) زنی که در زندگی بیش از یک شوهر نکرده باشد.
(~. بَ) (ق مر.) پیوسته، پشت سر هم.
(~. تَ نِ) (ق.) تنها به تنهایی.
(~.) (ص مر.)
۱- متحد در جنگ.
۲- (عا.) یک دست، یکسره.
(~.) (ق.)
۱- با هم، با یکدیگر.
۲- همگی، به کلی.
(یَ یا یِ. دِ) (ص مر.)
۱- متحدالقول، یک زبان.
۲- صمیمی، مخلص.
(~. دَ دِ) (ص مر.) لجوج، خود - رأی.
(ی) (~.) (ص مر.)
۱- صمیمی، خالص.
۲- یک دست، یک نواخت.
۳- آن که پشت و روی وی یکی باشد.
(~. رَ وَ) (ق.) (عا.) پیاپی، پشت سر هم.
(~. زَ) (ق مر.) متفق القول، یک - دل.
(~. زَ) (ص مر.) لقب سام نریمان که اژدهایی را با یک ضربه کشت.
(~.) (ص مر. ق مر.)
۱- همانند.
۲- برابر.
۳- مساوی.
۴- یک نواخت.
(~. سَ) (ص مر. ق مر.)
۱- تمام، همگی.
۲- سراسر.
۳- فوری.
۴- مستقیم.
(~. سَ ر) (ق مر.)
۱- سراسر، از ابتدا تا انتها.
۲- به کلی، تماماً.
کردن (~. کَ دَ) (مص م.) تمام کردن، به اتمام رساندن.
(~. طَ رَ ف) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- از یک جهت، که فقط رعایت یک طرف شده باشد بدون رعایت طرف دیگر.
۲- خیابانی که فقط از یک سوی آن می‌توان رفت.
(~. قَ) (ص مر.) (عا.) بی چیز، تهی دست.
(~. لَ) (ص مر.)
۱- یکپارچه، یکدست.
۲- آن که همیشه بر یک وضع و حالت باشد و تغییر نکند.
(~. نَ) (ق مر.)
۱- یک سان.
۲- یک آوا.
