خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
از چار چیز مگذر گر عاقلی و زیرک
امن و شراب بی‌غش معشوق و جای خالی
«حافظ»
(ن) (اِ.)
۱- هاون.
۲- بزرک و تخم کتان.
(اِ.) نامی تحقیرآمیز برای آمریکاییان خاصه نظامیان آمریکا.
(اِ.) نوعی کبوتر که آوازش مانند تلفظ «یاهو» است.
(~.) (اِ.) درجه نظامی که سابقاً در ارتش معمول بود و به جای آن سرگرد برگزیده شد.
(وَ) (ص.) یاری دهنده، پشتیبان.
(وَ) (اِ.) پادشاه. ج. یاوندان.
(و) (ص.)
۱- بیهوده، بی معنی.
۲- بی - سرپرست، سرِخود.
(~. کَ دَ) (مص م.) گم کردن، هدر دادن.
(~. گَ تَ) (مص ل.) گُم شدن.
(~.) (ص فا.) بی هوده گو، آن که سخنان بی معنی گوید.
(وَ) (حامص.) بیهودگی، هرزگی.
(کَ) (اِ.) یاقوت.
(یَ) (اِ.) تیر پیکان دار.
(یَ) [ ع. ] (ص.) خراب، ویرانه.
(یُ) [ ع. ]
۱- (اِمص.) خشکی.
۲- (ص.) (عا.) بدخلق، بدمعاشرت.
(یُ سَ) [ ع. یبوسه ]
۱- (اِمص.) خشکی، عدم رطوبت.
۲- در فارسی: خشکی مزاج و کار نکردن شکم.
(یَ) [ تر. ] (اِ.) کشیک، نگهبانی.
(یَ) (ص.) پاسبان، نگهبان.
(یَ) [ ع. ] (ص.)
۱- کودک پدر مرده.
۲- هر چیز منحصر به فرد و بی همتا.
(~. ن) [ ع - فا. ] (اِمر.)جای پرورش یتیمان، دارالایتام.
