خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
دیشب دلم به جلوه مستانه ای ربود
امشب پی ربودن دلهای دیگر است
«رهی معیری»
(کُ) (اِ.) خیمه گردی که به یک ستون برپا باشد.
(اِ.)
۱- طبیعت، اصل هر چیز.
۲- هر یک از طبایع چهارگانه.
(کَ) (ص نسب.) منسوب به کیان. سلطنتی، شاهی.
(کَ گَ) (ص مر.)۱ - بی معنی، نامناسب.
۲- درشت، ناهموار.
(حامص.)
۱- پادشاهی.
۲- بزرگی، سروری.
۳- ولایت.
(کِ بِ دَ) (مص ل.) از راه برگشتن، منحرف شدن، از جایی به جایی کشیدن.
(دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- به یکسو رفته، کناره گرفته.
۲- از جایی به جایی شده.
۳- تحاشی کرده.
۴- انحراف یافته، منحرف.
۵- فریفته (به عشق).
(اِ.) چرکی که در گوشه‌های چشم پیدا شود.
(کَ خُ رَ) (اِ.) نام لحنی از لحن -های باربد.
(کَ یا کِ) [ ع. ] (مص ل.) مکر، فریب.
(~. وَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) مکار، حیله گر.
(اِ.) اندام تناسلی نر به ویژه انسان که ادرار و منی از طریق سوراخی در سر آن دفع می‌شود، نره، ذکَر، قضیب. ؛به ~ گاو زدن در پخش مالی یا چیزی اسراف کردن.
(کِ) (اِ.) نمد.
(کَ یُِ) [ ع. ] (ص.) زیرک، خردمند، هوشیار.
(اِ.) (عا.)چین خوردگی لباس یا پارچه.
(کِ یْ) [ انگ. ] (ص.)
۱- وضعیت، سرگذشت و حالت، مورد، نمونه.
۲- جعبه - ای که اجزای اصلی سخت افزاری رایانه براساس طرحی خاص در آن جای داده شود، محفظه، کازه. (فره).
(خُ دَ) (مص ل.) چین خوردن.
[ فر. ] (اِ.) کیسه‌ای با جدار غشایی در بافت‌ها، دارای ماده مایع یا نیمه جامد که ممکن است طبیعی یا مرضی باشد.
(س) (اِ.)
۱- پارچه‌ای که اطراف آن را دوخته باشند تا بتوان چیزی در آن ریخت.
۲- جیب. ؛ ~ دوختن برای چیزی طمع کردن در آن چیز. ؛ از ~ی خلیفه بخشیدن کنایه از: از جیب دیگری ...
(~. بُ) (ص فا.) دزد، جیب بُر.
