خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
با یار شکرلب گل اندام
بی بوس و کنار خوش نباشد
«حافظ»
(کَ مُ) (اِمر.) نوعی کرکس که سر وی پر ندارد.
(کَ مَ کَ) (اِمر.) (عا.) شور و غوغا، قال و مقال.
(کَ کَ) (اِ.) بیهوده گویی، هرزه گویی.
(کُ) (اِ.) وزغ، غوک.
(کَ لّ) [ ع. ] (حر.) حرف رد و انکار به معنی چنین نیست.
(کِ ئَ) [ ع. کلائه ]
۱- (مص م.) نگهبانی کردن.
۲- (اِمص.) حفظ، نگهبانی.
(کَ) [ طبر. ] (اِ.) قلعه یا ده بزرگی که بر سر کوه و یا پشته بلندی ساخته باشند.
(کَ تِ) (اِ.) نک کلات.
(کَ) (اِ.) پیاله، پیاله شراب خوری یا قهوه خوری.
(کِ نِ) [ فر. ] (اِ.) یکی از سازهای بادی.
(کِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- درجه، مرتبه.
۲- اتاق درس.
۳- سال تحصیلی.
۴- (عا.) طبقه اجتماعی.
(کِ) [ فر. ] (اِ.) طبقه بندی، رده بندی.
(کَ سَ) (اِ.) فلاخن.
(کِ س) [ فر. ] (اِ.)
۱- آن چه در رده‌ها یا طبقه‌های مشخص مرتب و دسته بندی شده باشد، رده بندی شده، طبقه بندی. (فره).
۲- نمره پشت پرونده.
(کِ سُ) [ فر. ] (ص.) (اِ.) جزوه دان.
(کِ) [ فر. ] (ص.)
۱- آن چه که معمول و رایج است و جدید نیست.
۲- هر نوشته و اثر هنری که مطابق اصول و قواعد معمول قدیم باشد.
۳- فراگیری دانش یا فنی از طریق مدرسه و دانشگاه.
۴- به عنوان یک ...
(کَ لّ) (اِ.) قلاش، ولگرد، مفت خوار.
(کِ کُ) [ از روس. ] (اِ.) از انواع سلاح خودکار و نیمه خودکار دارای دستگاه نشانه روی مکانیکی و دو نوع قنداق ثابت و تاشو.
(کِ عَ) [ ع. کلاعه ] (اِمص.) حفظ، نگهبانی، حمایت.
(کَ) (اِ.) پرنده‌ای است دارای قد متوسط که دارای پرهای سیاه (در قسمت سر و بال و دم و گردن) ولی در ناحیه پشت و شکم دارای پرهای خاکستری مایل به سفید است و انواع مختلف دارند. کلاغ تقریباً همه ...
