خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
حدیث عشق ز حافظ شنو نه از واعظ
اگر چه صنعت بسیار در عبارت کرد
«حافظ»
[ ع. کالی ء ]
۱- (اِفا.) محافظت کننده، نگاهبان.
۲- متأخر.
۳- (اِ.) بیعانه.
۴- وامی که به تأخیر افتد و در پرداخت آن درنگ شود.
(بْ) [ فر. ] (اِمر.) قطر دهانه لوله توپ یا تفنگ.
(دَ) (مص ل.)
۱- آشفته شدن، ژولیده شدن.
۲- گریختن.
(دِ) (ص مف.) درهم شده، آشفته.
(لِ) (ص.) = کالیوه:
۱- سرگشته، حیران.
۲- ابله، احمق.
[ فر. ] (اِ.) کاسه گل اضافی بر کاسه اصلی گل برخی گیاهان مانند پنیرک، میخک، توت فرنگی.
(اِ.) = کامه:
۱- مراد و مقصود.
۲- قصد، نیت.
۳- شهوت. ؛~ ِ کسی را خاریدن باعث شادکامی آن کس شدن.
(اِ.) سقف دهان.
(بَ) (ص فا.) دهنده آرزو.
(مُ) (اِمر.) = ریژوکام. ریژکام:
۱- مراد و مقصود.
۲- هوی و هوس.
۳- کام.
(گِ رِ تَ) (مص ل.) کامیاب شدن.
(بِ یَ) [ فر. ] (اِ.) اولین دوره از ادوار پنجگانه دوران اول زمین شناسی.
(ص فا.) خوش گذران.
(مَ) [ معر. ]
۱- (اِ.) آبکامه که از آن نانخورش سازند؛ کامه.
۲- کنایه از پلیدی مردم. ج. کوامخ.
(ص فا.) خوشگذران، عیاش.
(رَ) (ص مر.) برخوردار، متمتع.
(مِ تَ) (مص م.) بر هم زدن معامله، دبه درآوردن.
(مِ) [ ع. ] (ص.)
۱- درست، بی نقص.
۲- فاضل، دانا.
(مِ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) به طور کامل، تماماً.
(مِ) [ فر. ] (اِ.) درختچه‌ای است زینتی از خانواده چای که جزو تیره پنیرک می‌باشد. برگ‌هایش بیضی و شبیه برگ چای است و گل‌هایش خوش رنگ و زیبا است. در حدود ۱۴ گونه از این گیاه شناخته شده که ...
