خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزهات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
ما نمی پوشیم عیب خویش، اما دیگران
عیب ها دارند و از ما جمله را پوشیده اند
«پروین اعتصامی»
(یُ) [ فر. ] (اِ.) یونی که بار مثبت دارد. مق. آنیون.
(ثِ) [ ع. ] (ص.) بسیار، کثیر.
(اِ.) درختی است با برگهای سوزنی که چون یک دفعه نمیریزند، همیشه سبز به نظر میآیند. از ساقه آن شیرابهای تراوش میکند که در مجاورت هوا سخت میشود. کاژ، ناژ، نوژ، ناج هم گفته شده.
(ص.) دوبین، لوچ. کاچ، کاژ، کوچ هم گفته شدهاست.
(اِ.) پشت گردنی، سیلی.
(ق.) کاچ، کاش، کاشکی.
(ق.) کاش، کاشکی.
(رَ یا رِ) (اِ.) = کاژیره. کاچیره. کاچره. کاچوره: گیاهی است یک ساله یا دو ساله از تیره مرکبات. برگهای این گیاه نرم و دندانه دار و پوشیده از تیغهای ظریف و نازک است. گلهایش منفرد، میوه اش فندقه و ...
(اِ.) قصر، عمارت بلند.
(نِ) (ص مر.)
۱- ساکن کاخ.
۲- ثروتمند، مرفه.
(خَ) (اِ.)۱ - پژمرده و پریشان.
۲- ناخوشی یرقان.
(خَ) (اِ.)
۱- باران.
۲- زردی، یرقان.
[ فر. ] (اِ.)
۱- شکلی هندسی یا زینتی که نوشته یا تصویری را برای مشخص یا متمایز شدن در داخل آن قرار میدهند.
۲- اشخاص آموزش دیده یا دارای تخصص لازم برای کار در یک سازمان معین، پایوران (فره).
۳- چهارچوب، ...
(دُ) [ فر. ] (اِ.) پیشکش، هدیه.
(ذِ) [ ع. ] (اِفا.) دروغگو، ناراست. ج. کذبه.
(اِ.)
۱- آن چه از شخصی یا شیئی صادر شود، آن چه که کرده شود، فعل، عمل.
۲- پیشه، شغل.
۳- سعی و جهد.
۴- رزم، جنگ.
۵- کشت، زراعت.
۶- مسئولیت، وظیفه.
۷- گرفتاری، دشواری.
۸- وضعیت، حال.
۹- حادثه، پیشامد.
۱۰ - صنعت، ...
(ص فا.) در ترکیب به معنی کارنده و کشت کننده آید: برنج کار، گلکار.
و بار (رُ) (اِمر.)مشغولیت، معامله، شغل، کسب.
(بَ تَ)(مص م.)۱ - استعمال کردن.
۲- عمل کردن، به جا آوردن، اجرا کردن.
(دَ. سَ. دَ) (مص ل.) سرگردانی، آشفته شدن کار کسی.
