دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب

می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب

می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب

تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب

درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب

لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب

این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب

بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب

شاهنامه فردوسی - راى زدن رودابه با كنيزكان

حافظ, حافظ شیرازی, خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

اگر چه رنگ شفق یافت دامنم از اشک
همان ستاره خندان لبم که بودم من
«رهی معیری»

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آنیلین

[ فر. ] (اِ.) مایعی است بی رنگ و با بوی نامطبوع که در هوا کدر می‌شود و درآب کم محلول است و آن یکی از ترکیبات بنزین است و نشانه آن در شیمی ۲ NH 5 H ۶ C است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.