خسروا گویِ فلک در خَمِ چوگان تو باد
ساحتِ کون و مکان عرصهٔ میدانِ تو باد
زلفِ خاتونِ ظفر شیفتهٔ پرچم توست
دیدهٔ فتحِ ابد عاشقِ جولانِ تو باد
ای که انشاءِ عطارد صفتِ شوکتِ توست
عقل کل چاکرِ طُغراکشِ دیوانِ تو باد
طِیرهٔ جلوهٔ طوبی قدِ چون سروِ تو شد
غیرتِ خُلدِ بَرین ساحتِ بُستانِ تو باد
نه به تنها حَیَوانات و نَباتات و جَماد
هر چه در عالمِ امر است به فرمانِ تو باد
غنچه مستور صاحبدل، نمی‌بینی که چون
بشنود، بوی بهار، از پیش بردارد نقاب
«سلمان ساوجی»
(چِ) [ انگ. ] (اِ.) محور سیم پیچ شده‌ای که در داخل استوانه استارت و یا دینام قرار دارد.
(رَ) (اِ.) آرنج.
(رْ ئ ُ) (اِ.)
۱- قومی از نژاد هند و اروپایی ساکن در کشور آلبانی.
۲- در فارسی: سبیل کلفت، غول بی شاخ و دُم.
۳- زن ستیزه گر و آشوب طلب.
(رِ) (اِ.) مرفق، مفصل میان ساعد و بازو.
(~.) (اِ.)
۱- رنگ، لون.
۲- سُرخاب.
۳- گونه، روش.
(~.) (اِ.)۱ - رنج، اذیت، آزار.
۲- مکر، حیله.
(رَ) (اِ.) آرنج.
(رِ) (اِ.) آرواره.
(رِ) (اِ.) هر یک از دو قطعه استخوان که حفره‌های اندامی دندان در آن جای دارند، فَک.
(بَ)(ص مر.)آن که استخوان شکسته و از جای برآمده را به هم پیوند زند، شکسته - بند.
(رُ) (اِ.) = آروق: گازی که در لوله‌های گوارشی ایجاد شود. اگر این گاز در معده باشد ممکن است با صدای مخصوصی از دهان خارج شود و اگر در روده باشد از مخرج خارج می‌گردد، باد گلو.
(اِ.) صفت نیک، خوی خوش.
(وَ) (اِ.) اروند، ارونگ.
(وِ) (اِ.) تجربه، امتحان، آزمایش.
(گُ) [ فر. ] (اِ.) عنصری شیمیایی، گازی است ساده، بی رنگ، بی بو و بی طعم که یک صدم هوا را تشکیل می‌دهد.
(ق.) = آره: کلمه‌ای است برای تصدیق امری، بلی، بله ؛ مق نه، نی.
(اِ.) قسمت اصلی ملودیک اپرا.
(اِ.) مهم ترین شعبه نژاد سفید.
(اِ.) شقایق وحشی خودرو از نوع خشخاش.
(تُ کِ) [ یو. ] (ص.) طرفدار اشراف، عضو طبقه اشراف، آن که معتقد به حکومت آریستوکراسی است.
