خسروا گویِ فلک در خَمِ چوگان تو باد
ساحتِ کون و مکان عرصهٔ میدانِ تو باد
زلفِ خاتونِ ظفر شیفتهٔ پرچم توست
دیدهٔ فتحِ ابد عاشقِ جولانِ تو باد
ای که انشاءِ عطارد صفتِ شوکتِ توست
عقل کل چاکرِ طُغراکشِ دیوانِ تو باد
طِیرهٔ جلوهٔ طوبی قدِ چون سروِ تو شد
غیرتِ خُلدِ بَرین ساحتِ بُستانِ تو باد
نه به تنها حَیَوانات و نَباتات و جَماد
هر چه در عالمِ امر است به فرمانِ تو باد
زینهار از آب آن عارض که شیران را از آن
تشنه لب کردی و گردان را در آب انداختی
«حافظ»
(اَ لَ) [ ع. ] (ص.) گوش بریده.
(اَ لِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- یک درخت، یک نهال.
۲- واحد شمارش درختان.
(اَ صَ مّ) [ ع. ] (ص.) کر، ناشنوا. جِ صم.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) کر شدن.
۲- (مص م.) کر گردانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)جِ صنف ؛ دسته‌ها، رسته‌ها.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صنم ؛ بُت‌ها.
(اِ.) [ ع. ] (مص ل.) به دامادی پیوستن.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص.) موی سرخ به سفیدی آمیخته، می‌گون.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.) صواب تر، درست تر، راست تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صوت ؛ صداها.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.) صواب تر، درست تر.
( اُ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اصل.
۱- ریشه‌ها، پایه‌ها.
۲- نژادها، گوهرها.
۳- علوم شرعی که از چهار اصل تشکیل می‌شود: کتاب، سنت، اجمعا، قیاس. ؛~ دین به عقیده اهل سنت سه اصل است: توحید، نبوت، ...
(اُ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) اساساً، اصلاً.
( اُ ) [ ع. ] (ص.)
۱- عالم به اصول فقه.
۲- در فارسی قانونمندی، از روی قاعده.
( اَ ) [ ع. ]
۱- (ص.) پاک نژاد، نجیب.
۲- (اِ.) شبانگاه. جِ آصال.
(اِ ئَ) [ ع. اضائه ]
۱- (مص م.) روشن کردن.
۲- (مص ل.) روشن شدن.
۳- (اِمص.) روشنایی.
(اِ ئِ) [ ع. اضاعه ] نک اضائت.
(اِ عَ) [ ع. اضاعه ]
۱- (مص م.) ضایع کردن.
۲- تَلَف کردن.
۳- (مص ل.) بسیار شدن آب و زمین کسی.
(اِ عِ) [ ع. اضاعه ] نک اضاعت.
(اِ فَ) [ ع. اضافه ] نک اضافه.
