خسروا گویِ فلک در خَمِ چوگان تو باد
ساحتِ کون و مکان عرصهٔ میدانِ تو باد
زلفِ خاتونِ ظفر شیفتهٔ پرچم توست
دیدهٔ فتحِ ابد عاشقِ جولانِ تو باد
ای که انشاءِ عطارد صفتِ شوکتِ توست
عقل کل چاکرِ طُغراکشِ دیوانِ تو باد
طِیرهٔ جلوهٔ طوبی قدِ چون سروِ تو شد
غیرتِ خُلدِ بَرین ساحتِ بُستانِ تو باد
نه به تنها حَیَوانات و نَباتات و جَماد
هر چه در عالمِ امر است به فرمانِ تو باد
رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
«حافظ»
( اَ ) [ فر. ] (اِ.) هر جسم هیدروژن داری که به حالت محلول، یون هیدروژن (پروتون) آزاد کند و به جای هیدروژن آن فلزی جانشین شود و تشکیل نمک دهد. بیشتر اسیدها خورنده هستند و مزه ترش دارند.
( اَ ) [ ع. ] (ص.)
۱- گرفتار.
۲- برده، بنده. ج. اسراء.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.) اسارت، اسیر شدن.
( اَ ) [ په. ] (ضم.) ضمیر شخصی متصل سوم شخص مفرد و آن به صورت مفعولی (سپردش: بدو سپرد)، فاعلی (گفتش: گفت او را) یا اضافی (خانه اش، کتابش) است.
(اِ دَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- محکم کردن، سفت کردن.
۲- نیرو دادن.
( اِ ) [ ع. ] جِ اشاره.
(اِ رَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) با دست چیزی را نشان دادن.
۲- با حرکت دست و چشم و ابرو مطلبی را القا کردن.
۳- (اِ.) دستور، فرمان.
۴- رمز، ایماء.
۵- (اِمص.) تقریر، بیان. اشاعت (اِ عَ) [ ع. اشاعه ] ...
(اِ عَ یا عِ) [ ع. اشاعه ] (مص م.) نک اشاعت.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اشفی ؛ درفش کفش دوزان.
(اِ مَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پراکنده کردن.
۲- درآمدن در کاری.
(اِ) [ فر. ] (اِ.) نمونه‌ای معمولا کوچک و مجانی از کالا که برای تبلیغ عرضه می‌شود، نمونه (فره).
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شبح.۱ - کالبدها، تنها.
۲- سایه‌ها.
۳- سیاهی‌ها که از دور دیده شود.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) سیر گردانیدن.
۲- (اِ.) پر و بسیار.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شِبل ؛ بچه شیر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - یاری کردن.
۲- روآوردن.
(اِ) [ ع. ] (مص ل.) به چیزی یا کسی مانند شدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شبیه ؛ مانندها، مثل‌ها.
(اَ بَ) [ ع. ] (ص تف.) شبیه تر، ماننده تر، ماناتر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شَتْ؛ پراکندگان.
( اَ ) [ په. ] (اِ.)
۱- فرشته‌ای است در دین زردشتی.
۲- بیست و ششمین روز از هر ماه خورشیدی.
