حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش
بخت گو پشت مکن روی زمین لشکر گیر
«حافظ»
(اَ نَ) (ص.)
۱- بیگانه، غریب.
۲- نا - فرمان.
(اَ نِ حِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جَناح ؛ بال‌ها.
(اَ جِ نُِ) [ ع. اجنه ] (اِ.) در عربی جمع جنین و در فارسی به غلط جمع جن گویند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - آشکار کردن سخن، بلند کردن آواز، با صدای بلند چیز ی را خواندن.
۲- آشکار کردن.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص تف.) نادان تر، جاهل تر.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- بهتر، نیکوتر.
۲- بخشنده تر، جوادتر.
(اَ) (اِ.) نک آجودان.
(اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ اَجر؛ اجرها، اجرت‌ها.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص.) میان تهی، درون خالی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) مزدور، مزد بگیر.
(~. م ِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) عهدنامه‌ای که به موجب آن کار کسی به مدت معینی خریداری می‌شود.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ احدوثه ؛ افسانه‌ها، سخن‌ها.
۲- جِ حدیث ؛ روایات، اخبار.
(اِ طَ) [ ع. احاطه ] احاطه.
(اِ طِ) [ ع. احاطه ] (مص م.)
۱- گرداگرد چیزی را گرفتن.
۲- فهمیدن و فراگرفتن به طور کامل و تمام.
(اِ لَ) [ ع. احاله ] نک احاله.
(اِ لَ) [ ع. احاله ]
۱- (مص م.) حواله کردن، واگذاشتن کار یا امری به عهده دیگری.
۲- (مص ل.) از حالی به حال دیگر گشتن.
(اَ حِ بّا) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان.
( اَ ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان، یاران.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) دوست داشتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جمع حبر؛
۱- دانشمندان، علما.
۲- پیشوایان روحانی یهود.
