حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم
«حافظ»
(اِ.) وام، دین. اَوام هم گویند.
(اِ.) رنگ، لون. اوام نیز گویند.
[ فر. ] (اِمص.) نادیده گرفتن خطاهای کوچک در برخی از بازی‌های گروهی.
[ فر. ] (اِ.) ارفاق، امتیاز.
(نِ) (حامص.) نوشتن آواهای زبان که در آن تمام آواهای زبان که تلفظ و به وسیله گوش دریافت می‌شوند با استفاده از نشانه‌های قراردادی بر کاغذ نوشته می‌شود، آوانگاری.
[ فر. ] (ص.) پیشتاز، پیشرو.
[ انگ. A.W.A.C.S ] (اِ.)۱ - دستگاهی مراقبت کننده جهت ردگیری هواپیماهای دشمن که در هواپیمای خودی نصب می‌کنند.
۲- (عا.) خبرچین.
(وَ) (اِ.) نصیب، قسمت، بهره.
(و َ)
۱- (اِ.)یقین.
۲- (ق.) براستی، بی گمان.
(وُ) (اِ.) = آورت: سرخ رگی که در انسان از بطن چپ قلب خارج می‌شود و آن تنه اصلی و عمومی سرخ رگ‌های دیگر بدن است و به دو قسمت سینه‌ای و شکمی تقسیم گردد و خون روشن (اکسیژن دار) ...
(وَ)
۱- (اِ.)جنگ، نبرد.
۲- پسوندی که معنای آورده شده می‌دهد. آب آورد، بادآورد.
(وَ) (ص فا.) آوردجوی، جنگجو، جنگاور، آوردخواه.
(وَ یا وُ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- چیزی یا کسی را از جایی به جای دیگر رساندن.
۲- کردن.
۳- روایت کردن، حکایت گفتن.
۴- زاییدن، به دنیا آوردن.
۵- ارزیدن.
(~.) (اِمر.) آوردگه، میدان جنگ، عرصه کارزار.
(~. گَ) (اِمر.) نک آوردگاه.
(وَ دَ) (مص ل.) جنگ کردن، نبرد کردن.
(وَ رَ جَ) (اِمر.)
۱- دست بند، دست برنجن.
۲- خلخال، پای آورنجن.
(رَ) (اِ.) نک اروند.
(رَ) (اِمر.) معبر آب، آبراهه.
(رِ) (اِ.) ابره، رویه، رویه لباس.
