حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
عاشق آنست که فکر سر و سامانش نیست
پیرهن گر به تنش هست گریبانش نیست
«نادم لاهیجی»
(رَ) (اِ.) [ ع. ] (ندا.) پروردگارا، ای خدا.
(رَ) (اِ.) معرب یاره ؛ دستبند.
[ انگ. ] (اِ.) واحد طول در انگلستان تقریباً ۹۲ سانتی متر.
(قُ) [ تر. ] (اِ.) (عا.) آدم ناشناس، کسی که هویت او مجهول باشد.
(ر تَ) (مص ل.) توانستن، توانایی داشتن، از عهده برآمدن.
[ تر. ] (اِ.) دعوا، منازعه.
(مَ) (ص مر.) یاری دهنده، یار، دوست.
(ر) (اِ.)
۱- دستبند.
۲- طوق.
۳- توان، نیرو، جرأت.
(~.) (اِفا.)
۱- باج و خراج گیر.
۲- جمع کننده محصول.
(اِ.) (عا.)
۱- فلان، شخصی که نزد گوینده و شنونده هر دو شناخته‌است و به جهتی خواه اختصار کلام و خواه تمایل به آن که دیگران شخص مورد نظر را نشناسند گفته می‌شود.
۲- تعبیر استخفاف آمیز از کسی.
(رَ) (اِ.)
۱- یار کوچک.
۲- بچه دان، رحم.
(رَ) (اِ.)
۱- یارایی، توانایی.
۲- مجال، فرصت.
(حامص.) کمک، مدد.
(خا تَ) (مص ل.)
۱- کمک طلبیدن، استعانت.
۲- توانایی خواستن.
(دَ) (مص ل.)
۱- کمک کردن.
۲- توانایی دادن.
(کَ دَ) (مص م.)
۱- کمک کردن.
۲- نیرو بخشیدن.
(گَ) (ص فا.)
۱- کمک کار.
۲- نیرو دهنده.
(دَ) (مص م.) یاری کردن، حمایت نمودن.
(اِ.)
۱- ارش ؛ واحدی در طول و آن از نوک انگشت میانی تا آرنج می‌باشد.
۲- گام، قدم.
(ص فا.)۱ - قصدکنان.
۲- در حال اندازه - گیری.
