حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
کنج قفس چو نیک بیندیشی
چون گلشن است مرغ شکیبا را
«پروین اعتصامی»
(گَ) (اِ.) خفتان.
(گُ) (اِ.) بوزینه، میمون.
(گَ) (اِ.)
۱- نوعی از خاک که پس از استخراج از معدن به کوره می‌برند و حرارت می‌دهند تا تبدیل به گچ شود.
۲- (کن.) کندذهن، ناتوان از فهم و شعور.
(~. بُ) (حامص.) نقش و نگار درست کردن با گچ در روی دیوار و سقف ساختمان.
(گَ چِ) (ص.) کسی که نتواند روان و فصیح سخن بگوید.
(گ چَ)(اِ.)نام سازی است شبیه کمانچه که با آرشه نواخته می‌شود.
(گَ) (ص.) کج، منحنی.
(گَ) (اِ.)
۱- چینه دان مرغ.
۲- حوصله.
(گَ دُ) (اِ.) عقرب.
(گِ) [ انگ. ] (اِ.) مرد، ولگرد، یارو. در جمع به معنای همجنس بازان مذکر.
(اِ.) مخفف گیاه.
(اِ.) گیاه، نبات.
[ په. ] (اِ.) هر رستنی که از زمین بروید.
(ش) (اِ.) علمی که موضوع آن تحقیق درباره گیاهان و رستنی هاست.
(هَ) (اِمصغ.) بخشی از رویان دانه که پس از رویش دانه و رشد به گیاه جدید تبدیل می‌شود.
[ فر. ] (اِ.) از سازهای زهی که دارای شش سیم می‌باشد و با انگشتان دست نواخته می‌شود.
(ش) (اِ.) شناسایی نقشه زمین.
[ په. ] (اِ.)
۱- دنیا، جهان.
۲- کاینات.
(نَ وَ) (اِفا.) جهانگرد.
(ص.) پریشان، آشفته.
