حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
سر درس عشق دارد دل دردمند حافظ
که نه خاطر تماشا نه هوای باغ دارد
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دشوار شدن.
۲- (مص م.) دشوار یافتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)بالا رفتن، صعود کردن.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص تف.) دشوارتر، صعب تر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) گوش فرادادن.
(اَ غَ) [ ع. ] (ص تف.) خردتر، کوچکتر.
(اِ غَ) [ ع. ] دل و زبان.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) برگزیدن کسی را، اختیار کردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - بند سخت برنهادن.
۲- عطا دادن.
(اَ فَ) [ ع. ] (ص.) زرد، زردرنگ.
(اِ فِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) زرد شدن.
۲- (اِمص.) زردی.
(اَ فا) [ ع. ] (ص تف.) صافی تر، روشن تر، ناب تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صفی ؛ پاکان، برگزیدگان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)۱ - ریشه، بنیاد.
۲- نژاد، گوهر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صلب ؛ پشت‌ها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - سر و سامان دادن، تصحیح کردن.
۲- کوتاه و مرتب کردن موی سر و صورت.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) آشتی دادن، سازش دادن.
( اَ ) [ تر. ] (اِ.)
۱- شیر بیشه.
۲- نامی از نام‌های مردان.
(اَ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) هرگز، قطعاً، اساساً، ابداً.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- نیکوتر، نکوکارتر.
۲- شایسته تر.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) تاس، کسی که موهای جلو سر وی ریخته باشد.
