حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
(کَ کَ یا کِ) (اِ.) فضله، سرگین.
(~.) (ادات استفهام، ق. استفهام زمان)
۱- چه وقت ¿ چه زمان ¿: کی آمد، کی رفت.
۲- چگونه، چطور.
(ق. ادات استفهام، ضمیر استفهامی) که ¿ چه کس ¿
(پس)
۱- گاه به کلمه‌ای ملحق شود و قید سازد: پس پسکی.
۲- گاه به اسم ملحق گردد و صفت سازد. (به معنی دارنده و صاحب): آبکی.
(کَ) (اِ.) پادشاه بزرگ و قهار.
(کَ یا کِ) (ص.) پاک، خالص.
[ ع. ]
۱- (مص م.) داغ کردن.
۲- (اِ.) نشان سوختگی در پوست، داغ.
(بُ) [ انگ. ] (اِ.) مجموعه‌ای از کلیدهای نمایشگر حروف الفبا و نشانه‌های دیگر که بر روی یک صفحه قرار گرفته‌اند و به رایانه متصل می‌شوند؛ از این وسیله برای ورود اطلاعات به رایانه استفاده می‌شود، صفحه کلید. (فره).
(اِ.)
۱- بزرگ، سرور.
۲- پادشاه، حاکم.
۳- مرزبان، پهلوان.
(اِمر.) (عا.) شکوه و جلال.
(کَ خَ) (اِ.) نرمی، ملایمت.
(دِ) (ص.) رسوا، بدنام.
(اِ.) کاهلی، تنبلی.
(کَ) (اِ.)
۱- اندوه، ملالت.
۲- خفه کردن، خفگی.
(رَ) (ص مر.) پاک، پاکیزه، لطیف.
(زَ)(ص مر.)پادشاه بزرگ و عظیم الشأن.
(سَ) [ ع. کیاسه ] (اِمص.)
۱- زیرکی، تیزهوشی.
۲- دانایی، فراست.
(اِ.) گیاه، علف.
(ک یّ) [ ع. ] (ص.) پیمانه کننده، کیلی پیماینده.
(کَ) (اِ.) جِ کی ؛ پادشاهان.
