حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
(کَ کِ) [ ع. ] (اِ.) جِ کوکب ؛ ستارگان.
(اِمص.)
۱- صدمه، ضربه.
۲- آلتی که فیلبانان فیل را با آن زنند.
(بِ یا بَ)(اِ.)چکش آهنگران و مسگران و آن دو قسم باشد، یکی مربع ک ه آن را پتک خوانند، دیگری دراز و آن را کدینه گویند، مطراق.
(بِ) (اِ.) هر چیز که با آن چیز دیگر را کوبند.
(کُ بُ) [ انگ. ] (اِ.) از زبان‌های برنامه - نویسی کامپیوتر.
(دَ) (مص م.) کوفتن، لِه کردن.
[ فر. ] (اِ.) سبکی در نقاشی که در آن نقاش اشیا و حتی موجودات را به شکل هندسی نشان می‌دهد.
(اِ.) کفل و سرین آدمی.
(اِ.)
۱- کود.
۲- مجموع، انباشته.
[ هند. ] (اِ.) قلعه، حصار.
(اِ.) یکی از پنج سهمی که برحسب سنت مبنای تقسیم محصول به شمار می‌رود.
(کَ دَ) (مص م.) توده کردن، انباشتن روی هم.
(اِ.) کوچه و بازاری که روی آن سر - پوشیده باشد.
(اِ.) اسب سواری.
[ په. ] (ص.) قصیر، کم طول، کوچک.
(مَ دَ) (مص ل.) صرف نظر کردن، گذشتن.
(حامص.)
۱- کمی طول، ارتفاع یا عمق.
۲- قصور، تقصیر.
(کَ دَ) (مص ل.) تنبلی کردن، سهل انگاری کردن.
(کُ تَ) [ تر - مغ. ] (اِ.) = کتل:
۱- تپه، گردنه.
۲- علمی که پیشاپیش دسته‌های عزاداری ایام محرم و صفر حرکت دهند و آن مرکب است از چوبی که با پارچه‌های رنگارنگ یا ابریشمی آن را تزیین کنند.
[ هند. ] (اِمر.) دژبان، نگاهبان.
