دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

جمالت آفتابِ هر نظر باد
ز خوبی رویِ خوبت خوب‌تر باد

هُمای زلفِ شاهین شهپرت را
دلِ شاهانِ عالم زیرِ پَر باد

کسی کو بستهٔ زلفت نباشد
چو زلفت درهم و زیر و زبر باد

دلی کو عاشقِ رویت نباشد
همیشه غرقه در خونِ جگر باد

بُتا چون غَمزه‌ات ناوَک فشاند
دلِ مجروحِ من پیشش سپر باد

چو لعل شکَّرینَت بوسه بخشد
مذاقِ جانِ من زو پُرشکَر باد

مرا از توست هر دم تازه عشقی
تو را هر ساعتی حُسنی دگر باد

به جان مشتاق روی توست حافظ
تو را در حالِ مشتاقان نظر باد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

فرهنگ معین

آبه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ