دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

جمالت آفتابِ هر نظر باد
ز خوبی رویِ خوبت خوب‌تر باد

هُمای زلفِ شاهین شهپرت را
دلِ شاهانِ عالم زیرِ پَر باد

کسی کو بستهٔ زلفت نباشد
چو زلفت درهم و زیر و زبر باد

دلی کو عاشقِ رویت نباشد
همیشه غرقه در خونِ جگر باد

بُتا چون غَمزه‌ات ناوَک فشاند
دلِ مجروحِ من پیشش سپر باد

چو لعل شکَّرینَت بوسه بخشد
مذاقِ جانِ من زو پُرشکَر باد

مرا از توست هر دم تازه عشقی
تو را هر ساعتی حُسنی دگر باد

به جان مشتاق روی توست حافظ
تو را در حالِ مشتاقان نظر باد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

فرهنگ معین

یتیم

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ