جمالت آفتابِ هر نظر باد
ز خوبی رویِ خوبت خوب‌تر باد
هُمای زلفِ شاهین شهپرت را
دلِ شاهانِ عالم زیرِ پَر باد
کسی کو بستهٔ زلفت نباشد
چو زلفت درهم و زیر و زبر باد
دلی کو عاشقِ رویت نباشد
همیشه غرقه در خونِ جگر باد
بُتا چون غَمزه‌ات ناوَک فشاند
دلِ مجروحِ من پیشش سپر باد
چو لعل شکَّرینَت بوسه بخشد
مذاقِ جانِ من زو پُرشکَر باد
مرا از توست هر دم تازه عشقی
تو را هر ساعتی حُسنی دگر باد
به جان مشتاق روی توست حافظ
تو را در حالِ مشتاقان نظر باد
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
«حافظ»
(شُ شُ دَ) (مص ل.)
۱- از هم پاشیدن.
۲- عفونی شدن زخم.
(ش ِ پُ تِ) (اِمر.) آشی که پس از رفتن عزیزی به مسافرت درست می‌کنند و به فقرا می‌دهند.
(کَ دَ) (مص م.) دباغی کردن، پیراستن چرم.
(اِ.) نک آشام.
(اِ.)
۱- نوشیدنی، شربت.
۲- غذای اندک.
(دَ) (مص م.) نوشیدن.
(نِ) (اِ.) نک آشیانه.
(لَ) (اِ.) کعب. استخوان پاشنه پا.
(تُ) (اِ.) آشتم، آستیم، چرک و ریم جراحت.
(اِ.)
۱- رفع دلخوری و کدورت.
۲- تمام کردن جنگ.۳ - آرامش.
(کُ) (ص فا. اِ.)
۱- عمل آشتی کردن.
۲- مجلسی که برای آشتی کردن و آشتی دادن ترتیب دهند.
(اِ.) نک آشغال.
(نِ) (اِمر.) آشپزخانه، مطبخ.
(شُ دَ) (مص م.) آشوردن.
(شُ مِ) (اِ.) آدرم.
(اِ.) = آشخال:
۱- هر چیز دور ریختنی.
۲- (کن.) آدم بی ارزش و پست.
(شُ تَ) (مص ل.)
۱- پریشان شدن.
۲- مختل شدن امور.
۳- خشم گرفتن.
۴- به هیجان آمدن.
۵- شورش کردن.
۶- شیفته شدن.
۷- رنجیدن.
(شُ تِ) (ص مف.)
۱- پریشان، شوریده.
۲- نابسامان، بی نظم.
۳- پراکنده.
۴- خشمگین.
۵- به هیجان آمده.
۶- رنجیده.
(~. دِ) (ص مر.) پریشان خاطر، آشفته حال.
(~. دِ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- حواس پرت.
۲- غمگین.
۳- دیوانه.
