(ص فا.) پالاینده، صافی کننده.

[ فر. ] (اِ.) ششمین نُت در موسیقی.

(اِ.) قیچی.

(اِ.)
۱- تو، میان.
۲- تا، تای پارچه یا لباس. ؛ برای ~ی جِرز خوب بودن کنایه از: بی فایده و ناکارآمد بودن.

[ ع. ]
۱- (حر.) حرف نفی، نه.
۲- بر سر اسم درآید و معنی نا می‌دهد: لاادری، لا - مذهب.

(اُ) [ ع. ] (ص مر.) در فارسی به معنای سهل انگار، بی قید. در عربی متکلم وحده از فعل مضارع (باک ندارم).

(اَ) [ ع. ] (جمله فعلی: صیغه متکلم وحده). نمی‌دانم.

(اَ قَ) [ ع. ] (ق مر.) دست کم.

(اِ لا هَ اِ لَ لْ لا هْ) [ ع. ] جمله‌ای است به معنی (نیست خدایی مگر الله) که نخستین جمله اعتقادی اسلام است. اما در فارسی هنگام بروز واکنش‌های عاطفی (خشم، ناخشنودی، تعصب، ترس، استیصال و...) بیان می‌شود.

(ق.) (عا.) کاملاً، کلاً.

(بِ) [ ع. ] (اِفا.) درنگ کننده.

(بُ دّ) [ ع. ] (ق مر.)
۱- ناچار، ناگزیر.
۲- گویا، چنان که معلوم است.

(تُ) [ فر. ] (اِ.) آزمایشگاه، محلی که در آن آزمایش‌های علمی و فنی انجام می‌شود.

(بَ)
۱- (ص مر.) تو بر تو.
۲- (اِمر.) نام نوعی حلوا.

(بِ) [ ع. ] (اِفا.) پوشنده (جامه)، جامه پوشیده.

(بِ) (ص مر.) تو در تو.

(بِ) (اِ.)
۱- عجز، نیاز.
۲- التماس، زاری.
۳- خودستایی، تکبر.

[ انگ. ] (اِ.)
۱- سرسرای بزرگ ورودی، تالار ورودی هتل و مهمان خانه (فره).
۲- گروه یا جریانی که تلاش می‌کنند بر هیئت حاکمه یا بر کسانی در جهت منافع یا آرمان خود اثر بگذارد.

(~.) (مص ل.) خودستایی کردن، لاف و گزاف گفتن.

(دَ) (مص ل.) لابه کردن، زاری کردن.