به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم
آنقدر زنده بمانم كه ز جان سیر شوم
«فرخی یزدی »
(تِ) (اِ.)
۱- چاک جامه.
۲- بال و پر مرغان.
۳- شاخ جامه.
(اِ.) باد صداداری که از مقعد خارج شود.
[ په. ] (ص.)
۱- بُرنده.
۲- هر چیز که مزه آن تند باشد و زبان را بسوزاند، مانند فلفل.
۳- هوشیار، مراقب.۴ - (ق.) (عا.)سریع، فوری.
(ق. ص.)۱ - تندخو، بدخو.۲ - زرد، بی رنگ.
(کَ دَ) (مص م.)
۱- برنده کردن.
۲- خشمگین کردن.
(اِمر.) اسیدنیتریک، مایعی است بی رنگ و تندبو. همه فلزات غیر از طلا را آب می‌کند. اگر با اسیدکلریدریک آمیخته شود، تیزآب سلطانی می‌شود که طلا را هم آب می‌کند.
(ص فا.) دقیق، کنجکاو.
(ص مر.) تندخو، بدخو.
(دَ) (ص مر.) ماهر، استاد.
(دَ)(ص مر.)کنایه از: آزمند، حریص.
(زِ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- آگهی کوتاه تبلیغاتی که ویژگی‌های جذاب کالا یا برنامه‌ای را در تلویزیون به نمایش گذارد، آگهی تبلیغاتی تلویزیونی. (فره).
۲- صحنه آغازی کوتاه و جالب توجهی از فیلم که معمولاً پیش از عنوان بندی یا همراه ...
(مَ) (ص مر.) برّنده، تندخو.
(اِمر.) لبه تیز تیغ.
(ص مر.) هوشیار، هوشمند.
(حامص.) تیزهوش، هوشیار.
(ص مر.) چابک.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) بز نر.
(تَ یَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) آسان شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) آسان کردن، سهل کردن.
(تَ) (اِ.) نک تُشتر.
