به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) واگذار کردن، سپردن.
(تُ فَ) (اِمر.) تفنگ، تفنگ بادی.
(تَ فَ کُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) اندیشه کردن.
۲- (اِمص.) اندیشه.
(تَ فَ کُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- میوه خوردن.
۲- شوخ بودن، شوخی کردن.
۳- لذت بردن.
(تُ فَ) (ص.) (عا.) سست، بی دوام.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) اندیشیدن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) از هم جدا کردن، بازگشادن.
۲- (اِمص.) جدایی، گشودگی.
۳- گرفتن سند جداگانه برای بخشی از یک ساختمان.
(تَ دَ) (مص ل.) گرم شدن، داغ گشتن.
(تَ یا تِ قّ) (ص.) صدایی که از شکستن چیزی یا برخورد دو جسم سخت یا افتادن جسمی به وجود می‌آید. ؛ ~و لق الف - نیمه تعطیل. ب - زهوار دررفته، فرسوده. ؛ ~ ِ ~چیزی درآمدن ...
(تَ تَ) (اِصت.) آواز به هم خوردن کوبه در و مانند آن.
(تِ) [ ع. تقاء ] (اِمص.) پرهیزکاری.
(تَ بُ) [ ع. ] (مص ل.) برابر شدن، رو به روی هم واقع شدن.
(تَ تُ) [ ع. ] (مص م.) یکدیگر را کشتن.
(تَ دُ) [ ع. ] (مص ل.) دیرینه شدن، دیرینگی.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جمع تقدمه، پیشکش، هدیه.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تقدیر.
(تَ رُ) [ ع. ] (مص ل.)۱ - به هم نزدیک شدن.
۲- نام یکی از بحور شعر به معنی متقارب.
(تَ رُ) [ ع. ] (مص ل.) قرین شدن با یکدیگر.
(تَ سُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم بخش کردن.
۲- با هم قسم خوردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) قصاص گرفتن از هم.
۲- تاوان گرفتن.
۳- معامله به مثل کردن. ؛ ~پس دادن مجازات شدن، تاوان دادن.
