به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ايـن طـبـيـعـت چيزها با بي‌زباني گفته ليک
قـصـه روشـن ازيـن الکن نمي‌آيد به‌دست
«پژمان بختياري»
(تَ خَ جُّ) [ ع. ] (ص.)نامبارک، نافرخنده.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) شرمنده کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سست کردن.
۲- بی حس کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) خدشه دار ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ویران کردن، خراب کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یاد دادن، آموختن.
۲- بیرون آوردن.
۳- بیرون کردن، نفی بلد.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پاره کردن، درانیدن.
(تُ) (ص.) (عا.)
۱- بچه شیطان و بازیگوش.
۲- حرف نشنو، سرکش.
(تَ) (اِ.)
۱- گرما، حرارت.
۲- تپش قلب از رنج و اندوه.
(تَ. کَ دَ) (مص م.) تقسیم کردن، قسمت کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) هلاک کردن، نابود گردانیدن.
۲- به زیان انداختن.
۳- (اِمص.) کمی.
(تَ) (اِ.)
۱- تیر.
۲- کمان.
۳- فشفشه.
۴- صدر مجلس.
(تُ)
۱- (حامص.) کوشایی و چالاکی.
۲- (اِ.) کارخانه اسلحه سازی.
(تَ خَ شُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فروتنی کردن.
۲- تضرع کردن.
(تُ دَ) (مص ل.) کوشیدن، کوشش کردن.
(تَ خَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- به چیزی مخصوص شدن.
۲- در کاری مهارت داشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ویژه گردانیدن، خاص کردن.
(تَ خَ ضُّ) [ ع. ] (مص ل.) فروتنی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) رنگ کردن، خضاب کردن.
(تَ طِ ئِ ) [ ع. ] (مص م.) خطاکار خواندن. کسی را به خطا نسبت دادن.
