به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ای دل بشارتی دهمت محتسب نماند
و از می جهان پر است و بت میگسار هم
«حافظ»
(بَ هُ دَ) (مص ل.) نزدیک به سوختن رسیدن، در اثر حرارت تغییر رنگ دادن.
(بَ هُ) (اِ.) حصار، محوطه.
(بَ تَ)(مص م.) ب رکشیدن، برآوردن.
(بُ) (اِ.) ابرو.
(بُ رُ. تَ) (مص ل.) کنایه از: فرّ و شکوه داشتن، اوضاع و احوال مناسب داشتن.
(بَ رِ) (اِ.) بالاخانه.
(بُ)(اِ.)۱ - سبیل.
۲- مجازاً کبر و غرور.
(بُ دَ) [ ع. ] (مص ل.) سرد شدن، خنک شدن.
(بُ رُ دِ) (اِ.) گلدوزی، قلاب دوزی.
(بُ) [ ع. ] (مص ل.) پیدا شدن، برون آمدن.
(بُ رُ) [ فر. ] (اِ.) شبه قلیایی که آن را از جوزالقی استخراج کنند. کریستال‌های آن استوانه‌ای شکل، بی رنگ و بی مزه‌است و از سمّهای مهلک محسوب می‌شود.
(بُ رُ) [ فر. ] (اِ.) متن چاپی با تعداد صفحات معمولاً کم که اطلاعاتی درباره ویژگی‌های کالا یا نمایش یا نمایشگاه و نظایر آن به دست دهد، دفترک (فره)، کاتالوگ.
(بُ یا بَ فِ) (اِ.) دستار، کمربند، شال که بر سر یا کمر بندند.
(بَ یا بُ مَ) (ص.)
۱- باردار، میوه دار.
۲- خرم، شاداب.
۳- کامیاب، برخوردار.
(~.) (اِمص.)
۱- بارداری، ثمر داشتن.
۲- تمتع.
(~.) (اِ.) بیرون، خارج.
(بُ) (حر اض .) برای، به جهت.
(بَ) (ص. ق.)
۱- ایستاده، سر پا.
۲- برقراری، برجای.
(بَ. تَ) (مص م.)
۱- برقرار ساختن.
۲- برپا کردن جشن و شادمانی.
(بَ. چَ) (اِمر.) تکه‌ای کاغذ که بر آن نوع جنس ومحل ساخت و دیگر مشخصات را نوشته یا چاپ کنند و روی کالا چسبانند، اتیکت.
